balanço.


                                                              Para lá
                         Para cá

Pendurada nos sonhos a pequena esperança brincava.
                                                              
                                                              Para lá
                   e                   
                            Para cá

E era sempre assim, por horas e horas o mesmo ritmo
por anos e anos no mesmo balanço.
                                                              
                                                              Para lá
                         Para cá
 
...
E lá se foi
E o balanço, agora vazio, já não balança
não dança.
A pequena esperança cresceu.
E agora só brinca de ser feliz.
                         
                         

                   
                   
                   
                   
                   

2 comentários:

  1. O balanço serviu de treino, cumpriu o seu papel e um novo ciclo começou.

    É assim que é.

    Muito bom, Monalisa, bonita a analogia.

    Beijinhos.

    ResponderExcluir
  2. Bonita mesmo, eu posso compartilhar?
    Parabéns, bjs

    ResponderExcluir

Materialize- se....